Grzybowscy herbu „PRUS II” z Grzybowa-Windyki w powiecie mławskim.
Inne miejscowości będące w posiadaniu tego rodu to: Grzybów Wielki, Grzybów-Rugały, Pogorzela, Kotwicz w warszawskim, Szpaki w przemyskim, Mniszki Zawadzkie w powiecie szreńskim, wiele miejscowości w ziemi liwskiej, w powiecie warszawskim, w ziemi czerskiej i w ziemi nurskiej według nazw dawnych. Ród bardzo liczny, prawdopodobnie liczniejszy od łęczyckiego rodu h. DOLIWA. Przedstawicielem jest Mikołaj Grzybowski (ok. 1550 r) podkomorzy warszawski, starosta mławski, syn Windyki z Grzybowa i Elżbiety de Pombek. Z tego rodu byli starostowie Lublina, senatorowie i wszelkiej maści urzędnicy do wojewody włącznie.
Inne nazwy tego herbu:
Falcastrum Lupinum, Lipinorum Falcastrum, Słubica, Wilcza Kosa, Wilcze Kosy
Opis herbu:
W polu czerwonym wilcze kosy złączone u dołu, zachodzące ostrzami na siebie, srebrne, za zaćwieczonym takimż półtorakrzyżem, w klejnocie ręka zbrojna z mieczem.
Rozpowszechniony w ziemiach::
krakowskiej, łęczyckiej, Mazowszu
„Przywilejem z 1345 r. książąt: Ziemowita i Kazimierza Mazowieckich, wydany dla rodu Prusów, wspomina już o Windyce. Jasiek z Grzybowa zrabowany 1411 r. przez Krzyżaków w czasie pokoju, na 102 grzywny, a Bronisław, na 20 grzywien. Daćbog i Marcin, synowie Myślibora z Grzybowa, sprzedali 1488 r. piętnaście łanów tamże księciu Janowi Mazowieckiemu ( jeden łan = 43 morgi). Grzybowo stanowiło już w XVI wieku rozległą i licznie zaludnioną okolicę szlachecką. Regestra poborowe z 1578 r. wymieniają: Mikołaja, dziedzica Grzybowa-Windyki, Stanisława Plebanka, Jana i Wojciecha Ściborów, Macieja, Józefa i Jana, Tomasza z braćmi, Tomasza z wdową Andrzejową, Stanisława i Mikołaja, synów Macieja, dziedziców Grzybowa-Wielkiego, Stanisława z braćmi Rugałów, Stanisława i Mikołaja, Aleksego, Stanisława i Macieja, Feliksa Kobyłkę, Wojciecha Pełkę, Jana Noska, Szymona i Jakóba, dziedziców Grzybowa-Rugał.
Maciej Grzybowski dziedziczył na części Pogorzeli tamże 1578 r., Maciej, syn Stanisława, na części Kotowicz, w warszawskiem, 1580 r., a Kasper na Szpakach, w przemyskiem, 1567 r. Prawdopodobnie Windyki z Grzybowa, żyjącego w 1541 roku, synem był Mikołaj Grzybowski, urodzony z Elżbiety de Pombek, który 1569 r. sprzedał Grzybowo Czarnkowskiemu. Tranzakcya ta musiała nie dojść do skutku, lub też część tego majątku nosząca nazwę Grzybowo-Windyki, pozostała w posiadaniu Mikołaja, skoro regestra poborowe z 1578 r. wykazują jego, jako dziedzica tej wsi. Był też dziedzicem Unieszek Zawadzkich w szreńskiem w 1578 r. i dzierżawił wsi duchowne Żbików, Zdziary, Bąki, Tworki, Domaniewo i Biskupice w warszawskiem w 1580 r.
Mikołaj, właściciel Moszny, w ziemi warszawskiej, podkomorzy warszawski 1567 r., podpisał unię Litwy z Koroną 1569 r. W 1570 r. otrzymał starostwo mławskie, które utracił 1576 r. Musiał je jednak na nowo uzyskać, skoro dopiero po jego śmierci, zaszłej 1585 r., dostał je Zieliński. W 1570 r. był naznaczony do rozpoznania sporów, wynikłych pomiędzy starostą lwowskim, a rajcami miasta. W 1583 r. był deputatem na Trybunał lubelski. Z Anny Izdbieńskiej, synowie jego: Teofil i Stefan Dobrogost, których pozwał Olszanka 1606 r. Stefan właściciel po ojcu Moszny i sekretarz królewski 1607 r., zapisał pewną sumę 1609 r. żonie swej, Elżbiecie z Izbińskich, z którą zeznał zapis dożywocia 1610 roku. Po jej śmierci pojął za małżonkę Małgorzatę z Odrzywolskich, wspólnie z którą otrzymał 1624 r. konsens królewski, na wykupienie starostwa grójeckiego z rąk Leszczyńskiego. W 1615 r. sędzia ziemski warszawski, a 1635 r. podkomorzy czerski. W 1616 r. lustrator dóbr królewskich, a 1628 r. poseł i deputat na Trybunał radomski. Starostwo grójeckie odstąpił synowi Samuelowi Stanisławowi Grzybowskiemu w 1642 r. W 1625 r. nabył Mlekitki, w 1629 r. połowę Ozorowa i Czerniewa, w ziemi liwskiej, a 1636 r. część Żabieńca, Chinowa, Warchołowa etc. Z Odrzywolskiej synowie jego: Samuel v. Samuel Stanisław, Teofil i Stefan v. Stefan Kazimierz, którym umierająca matka oddała 1645 r. Mosznę, Krośnie i Pogroszewo, w ziemi warszawskiej, jednocześnie zapisując córce Dorocie 2,000 florenów. Był jeszcze czwarty syn Felicyan, Jezuita, zmarły 1687 r. Wymienieni czterej bracia potwierdzili 1646 r. dział majątku, sporządzony z bratem stryjecznym Janem. Dorota była 1653 r. żoną Jana Kazimierza z Radziwanowic Kierdeja, chorążego grodzieńskiego, i odstąpiła udział swój w sukcesyi po Odrzywolskich bratu Samuelowi. Samuel Stanisław, starosta grójecki i dworzanin pokojowy królewski, podpisał z ziemią warszawską dwie elekcye: Jana Kazimierza i Jana III-go Sobieskiego. W 1669 roku był sędzią kapturowym ziemi warszawskiej. Konstytucye sejmowe z tego roku i 1670 r. wymieniają brata jego Teofila, jako starostę grójeckiego, ale zdaje się, ze mylnie. W 1653 r. sprzedał bratu Teofilowi część swoją na Żabieńcu, Chojnowie i Jastrzembi. Potomstwa nie zostawił. Brat jego Stefan Kazimierz, zawarł z bratem Felicyanem 1653 r. układ, dotyczący działu dóbr ojczystych sporządzonego 1646 r. W 1657 r. zapisał dożywocie żonie, Annie z Mokronowskich, chorążance warszawskiej. Żył jeszcze 1682 r. i w 1658 r. Córka jego Katarzyna, żona Kazimierza Okęckiego, podczaszego warszawskiego, sprzedała część Parżniewa Skulskiemu 1711 r. i otrzymała zapis od męża 1714 r. Teofil, syn Teofila, sprzedał 1646 r. stryjowi swemu Samuelowi, dworek w Warszawie, a w roku następnym nabył Grotowo-Boruty, w ziemi czerskiej . W 1670 r. podkomorzy czerski, z tym tytułem podpisał elekcyę Jana III-go. Żonaty 1-o v. z Felicyanną Boglewską, 2-o v. z Elżbietą z Żelanki Żelińską, podkomorzanką bracławską, z którą, będąc podówczas dworzaninem królewskim, zeznał 1667 r. zapis dożywocia, 3-o v. 1678 r. z Teresą Krzywczycką, starościanką chełmską, 1-o v. Mikołajową Podoską 1675 r., 3-o v. Sługocką. Z pierwszej żony syn Franciszek i córki: Maryanna, żona Aleksandra Kiełczewskiego i Felicyanna, żona Zacharyasza Biejkowskiego, potwierdzili 1670 r. działy sporządzone po dziadzie swoim Wojciechu Boglewskim. Z drugiej żony syn Stanisław i, jak się zdaje, córki: Apolonia, żona 1695 r. Mikołaja Kozerskiego, skarbnika mielnickiego i Teofila, żona 1-o v. Jana Szumowskiego, syna podskarbiego nadwornego koronnego, 2-o v. Remigiana Konstantego Lasockiego, cześnika łomżyńskiego, 3-o v. Wawrzyńca Świdzińskiego, kasztelana gostyńskiego. Z trzeciej żony syn Izydor Maciej. Franciszek, podkomorzyc czerski, 1670 r. dworzanin królewski, 1676 roku podstoli czerski, 1691 r. podstarości i sędzia grodzki warszawski, nabył od szlachty ziemi czerskiej dom w Czersku. W 1692 r. chorąży czerski, 1695 r. kasztelan inowrocławski. Elekcyę Jana III-go podpisał jako podkomorzyc czerski, a obiór Augusta II-go, jako kasztelan inowrocławski. W dwóch aktach, z których pierwszym żona jego potwierdza 1708 r. sporządzony przez siebie testament, a drugim, oboje małżonkowie potwierdzają 1709 r. akt prywatny, sporządzony przez siebie 1708 r. z Boskim, Franciszek nazwany jest wojewodą brzeskim-kujawskim i z tym tytułem podpisał własnoręcznie akt drugi. Widocznie stronnik Leszczyńskiego, od niego musiał tę godność otrzymać. W 1701 r. sprzedał dom przy ulicy S-to Krzyskiej w Warszawie Szałapskiemu. Żonaty 1-o v. z Katarzyną Prażmowską, 2-o v. z Eleonorą Mniewską, wdową po Pawle Gembickim, z pierwszej żony pozostawił synów: Antoniego Leona i Józefa, oraz córki: Elżbietę Adamowę Wilkanowską; Barbarę Marcinowę Myszczyńską; Maryannę Konstantowę Gębicką i Teofilę Józefowę Kolińską, podczaszynę bracławską. Antoni Leon otrzymał od ojca 1695 r. Grzegorzewice, Gozdzew, Zawady i Zastruże. W 1697 r. podpisał z ziemią czerską, elekcyę Augusta II-go i został mianowanym podstolim czerskim. W 1698 r. potwierdził swój testament. W 1700 roku zaślubił Józefę z Michałowskich. Umarł 1709 r. Brat jego Józef, dowódca wojsk królewskich, zeznał 1714 r. zapis dożywocia z żoną, Anielą z Kożuchowskich, 1-o v. Franciszkową Prażmowską. W 1713 r. otrzymał Wichradz, który odstąpił Kicińskiemu, za konsensem królewskim z 1715 roku. Stanisław, podkomorzyc czerski, będąc towarzyszem chorągwi husarskiej, został 1692 r. podstolim czerskim, z którym to tytułem podpisał elekcyę Augusta II-go. W 1697 r. chorąży czerski, w końcu 1713 r. kasztelan czerski; umarł 1716 roku, nie pozostawiwszy potomstwa. Był i pułkownikiem wojsk królewskich W 1693 r. zeznał zapis dożywocia z żoną, Praksedą z Lasockich, wdową po Jerzym Opackim, staroście ryczywolskim. W 1691 r. wyjednał przywilej królewski dla Lewiczyna, na odprawianie w nim jarmarków. W 1701 nabył od Opackiego, połowę dóbr Chynowskich i zabezpieczył pewną sumę na Odrzywole Maryanowi z Góry. W 1705 r. nabył od brata Izydora Odrzywół, Dobrzyszew i Mlekity. Izydor Maciej, podkomorzyc czerski, został 1722 r. stolnikiem czerskim, 1739 r. chorążym, 1745 r. podkomorzym, a 1752 r. kasztelanem czerskim, z którego to urzędu rezygnował 1758 r. W 1699 r. zawarł układ z bratem Stanisławem, któremu odprzedał Odrzywół 1705 r. W 1735 r., jako sukcesor brata Stanisława, sprzedał dom w Warszawie Wysockiemu. Żonaty 1-o v. z Katarzyną z Rusockich, wdową po Janie Parysie, podczaszym bielskim, którą kwitował Chajęcki 1709 r., 2-o v. z Anną z Kurzenieckich, 1-o v. Przyłuską, z którą zeznał zapis dożywocia 1732 r., 3-o v. z Bogumiłą z Suffczyńskich, zaślubioną 1749 roku, a która po jego śmierci zaszłej 1763 r., wyszła za Aleksandra. Z pierwszej żony córki jego: Teresa, wdowa po Adamie Kakowskim, podstolim dobrzyńskim, zapisała sumę Bromirskiemu 1736 r. i Prakseda, żona hr. Józefa Kajetana Ostroroga, kasztelana zakroczymskiego, otrzymała od męża zapis i kwitowała ojca z posagu 1725 r. Z drugiej żony- córka Maryanna, której mąż, Piotr Niemira, skarbnik mielnicki, zapisał 1760 roku 30,000 fl. i syn Józef Anioł. Józef v. Józef Anioł, cześnik czerski 1758 r., a podstoli 1767 r., sędzia kapturowy ziemi czerskiej 1764 roku, pisał się z tąż ziemią na elekcyę Stanisława Augusta. W 1763 r. zapisał sumę na Zalesiu żonie swej, Barbarze z Grodzickich, córce Stanisława. W 1767 r. sprzedał Drwalewo Komierowskiemu. W 1771 r. przy sprzedaży Werbkowic Szydłowskiemu, wymienia czyim jest synem i wnukiem. W 1790 r. był i komisarzem cywilno-wojskowym ziemi czerskiej, a 1793 r. i konsyliarzem konfederacyi. Stefan Dobrogost, młodszy syn Mikołaja, podkomorzego warszawskiego, 1613 r. dworzanin i stolnik królewski, starosta kamieńczykowski, został 1620 r. podkomorzym warszawskim, 1623 r. starostą warszawskim, w końcu 1633 r. kasztelanem lubelskim. Żonaty z Maryą Joanną Petingerówną, córką barona Sebastyana Petingera a Petting et Persing, damą dworu królowej Konstancyi, zeznał z nią zapis dożywocia 1616 r. Wspólnie z żoną otrzymał 1618 r. Płocko w ziemi wiskiej, 1624 r. Ożarów, a 1632 r. starostwo kamieńczykowskie. Jak się zdaje, że zostawszy kasztelanem lubelskim, spuścił starostwo warszawskie synowi Janowi, któremu też oddał 1638 r. Garbatkę, Mroków, Parule, Krakowiany i inne wsie. Żył jeszcze 1644 r. Pozostała po nim wdowa żyła jeszcze 1654 r. Córki jego: Anna, 1-o v. za Stanisławem Duczymińskim 1620 r., 2-o v. za Maksymilianem Plichtą 1636 r., a 3-o v. za Tomaszem Olędzkim 1637 roku i Urszula, żona 1635 roku Jana Kazimierza Krasińskiego, wojewody płockiego, zmarła 1647 r., pochowana w Krasnem. Miała być jeszcze, trzecia córka Teodora, żona Stanisława Krasińskiego, starosty nowomiejskiego. Syn zaś jego Jan, starosta warszawski, prawdopodobnie już 1633 r., a po śmierci ojca i kamieńczykowski, pisał się z ziemią warszawską, na elekcyę Jana Kazimierza. W 1633 r. otrzymał dobra Otrębus, 1645 r. zapisał Ręczaje szpitalom warszawskim, a 1651 r. nabył Sokołowo. Żonaty z Lukrecyą Anną z Guldenszternów, zeznał z nią zapis dożywocia i otrzymał wspólnie z nią Ożarów od rodziców, za konsensem królewskim z 1644 r. Drugą jego żoną miała być Anna Lipska, wojewodzianka rawska, ale zmarła bezdzietnie. On to uzyskał 1650 r. przywilej od króla Jana Kazimierza, na erekcyę miasteczka, na gruntach należących do starostwa warszawskiego, które od jego nazwiska Grzybowem nazwano. Jan pozostawił syna jedynego Stefana, który 1653 r. nabył Lipiny od Lipskiej, 1655 r. część Nowegodworu, w ziemi liwskiej, od Żochowskiego, a 1662 r. został pokwitowany przez Karmelitów warszawskich. W 1668 r. został stolnikiem nurskim, z którym to tytułem i jako dziedzic Chrzesnego, podpisał z ziemią warszawską i nurską, elekcyę Jana III-go. Synowie jego: Jan v. Jan Wawrzyniec, Stefan i Konstanty, kwitowali Lasockiego 1682 r., a sprzedali części na Niegowie i Ślubowie Jankowskiemu 1689 r. Córki Stefana, według panegiryku z 1771 r., były: Teresa Tęgoborska, starościna małogoska i Maksymilianna Pisarska, starościna wolbromska. Jan v. Jan Wawrzyniec, dziedzic po ojcu na Chrzesnem, starosta sulejowski 1690 r., podpisał z ziemią nurską, elekcyę Augusta II-go. W 1693 r. zatwierdził dział sporządzony z braćmi i zeznał zapis dożywocia z żoną, Eufemią Katarzyną Parysówną, córką Zygmunta, która po jego śmierci wyszła za Piotra Stamirowskiego, chorążego wyszogrodzkiego. W 1694 r. zapisał sumę Karmelitom bosym w Warszawie. Córka jego Urszula, za Remigianem Skarbkiem Kiełczewskim, podczaszym winnickim i syn Józef. po ojcu starosta sulejowski, został 1713 roku przez Augusta II-go usamowolniony. Józef z braćmi swoimi stryjecznymi, synami Konstantyna, wprowadzony został do Woli Ręczajskiej i Zabraniec 1713 r. W roku następnym, w imieniu swoim i braci stryjecznych, sprzedał Mostówkę Jamiołkowskiemu i nabył część Rybna. W 1721 r. odkupił Mostówkę, 1723 r. sprzedał Dębe, a 1724 r. uwolnił z poddaństwa Jana Oryszkiewicza. Umarł bezpotomnie. Stefan, syn stolnika nurskiego, podczaszy nurski, jako chorąży roty wojewody płockiego i porucznik powiatu kamieńczykowskiego, podpisał z ziemią nurską elekcyę Augusta II-go, a 1706 roku zatwierdził swój testament. Konstanty v. Konstanty Antoni, brat jego, w 1701 r. zapisał pewną sumę księdzu Pakulskiemu, a 1694 r. Karmelitom bosym warszawskim. W 1703 r. nabył Parule. W 1704 r. został podstolim liwskim, lecz widocznie nominacya ta nie doszła do skutku, bo tytuł ten w aktach nie był mu dawany. Pisany zwykle stolnikiewiczem nurskim. Nie żył już 1710 r., a wdowa po nim zmarła 1712 roku. Z Konstancyi Chądzyńskiej synowie jego: Martynian v. Marcyan, Stanisław i Jan, z których dwaj ostatni wkrótce zmarli i córka Katarzyna, wprowadzeni zostali do Woli Ręczajskiej 1713 r. Katarzyna zeznała 1724 r. zapis dożywocia z mężem Jakóbem Okęckim, podstolim warszawskim. Konstanty miał drugą córkę Joannę, żonę Wawrzyńca Doliwy Rykalskiego, wojskiego inowłodzkiego. Marcyan układał się 1728 r. z Kuczyńskimi, o spadek po matce w Chądzyniu i bierze 16,000 fl. Skarbnik liwski 1740 r., podstoli 1745 r., podczaszy 1757 r., chorąży 1765 r., w końcu podkomorzy liwski 1768 r., pisał się z ziemią liwską, na elekcyę Stanisława Augusta. W 1733 r. sprzedał Garbatkę, Krakowiany, Parule etc. Ossolińskiemu. W 1746 r. uwolnił z poddaństwa Szymona Bronickiego. W 1756 roku sprzedał część Dębego Dybowskiemu. W 1732 r. nabył Okuniew. Żonaty 1-o v. z Teresą z Cieszkowskich, kasztelanką liwską, 2-o v. z Różą Mostowską, kasztelanką płocką, z którą zeznał zapis dożywocia 1746 r., lecz z nią bezpotomny, z pierwszej żony pozostawił córki; Antoninę Wodzińską; Klarę, wydaną 1767 r. za Felicyana Oborskiego i syna Stanisława, któremu ojciec oddał 1762 r. Okuniew, a 1765 r. Budziska. Stanisław, wojski liwski 1761 r., podczaszy 1765 r., stolnik 1768 r., w końcu podkomorzy 1777 r., 1785 r. był kandydatem do kasztelanii warszawskiej. Kawaler orderu Św. Stanisława 1780 r. Z ziemią warszawską podpisał elekcyę Stanisława Augusta. W 1777 r. sprzedał Okuniew Klickiemu, a 1779 r. Czajków i Rudę Trzcińskiemu. W 1763 r. zapisał dożywocie żonie swojej, Józefie z Młockich, starościance zakroczymskiej. W 1786 r. oddał synowi Józefowi, Kotury, Koszewnicę i inne dobra, w ziemi liwskiej leżące. Oprócz syna Józefa, miał i córkę Maryannę. Józef, z szambelana Stanisława Augusta, cześnik liwski 1787 r.; a podstoli 1789 r., kawaler orderu Św. Stanisława 1792 r. W 1790 r. był komisarzem cywilno-wojskowym ziemi liwskiej, a 1792 r. posłem tejże ziemi. W 1789 r. nabył Miłośnę i Janówek, w ziemi warszawskiej. W 1802 r. legitymował się ze szlachectwa. Czy nie tenże Józef właśnie żonaty był z Anielą Wodzińską, córką Józefa, podkomorzego liwskiego. Oprócz wyżej wymienionych, spotykamy jeszcze następujących Grzybowskich, do domu tego należących: Stanisław, podwojewodzy warszawski i pisarz sądów marszałkowskich 1659 roku. Stefan, sekretarz królewski 1671 r. Jan zeznał zapis dożywocia z żoną, Jadwigą z Gołaszewskich, 1620 r. Zuzanna, za Stanisławem Fredrą 1635 r. Maryanna, żona Władysława Boglewskiego 1637 r. Maciej, komornik graniczny błoński 1605 r., zeznał 1615 r. zapis dożywocia z żoną, Maryanną z Łomińskich. W 1610 r. wyznaczył posag córce Elżbiecie. Syn jego Kasper, właściciel Grzybowa i Łaźniewa 1631 r. Mikołaj wprowadzony do Lasek 1653 r. Syn jego Stefan, odstąpił schedę swoją Skulskiemu 1687 r. Pisał się on z ziemią warszawską, na elekcyę Augusta II-go. Pewnie ten to Stefan, żonaty był z Jadwigą Konarzewską, a siostra jego Wiktorya, była za Stanisławem Krakowińskim. Stefana mamy synów dwóch: Jana i Stanisława. Miał także córkę Katarzynę, za N. Karwowskim. Dziedziczyli oni na Łaźniewie, którego część swoją sprzedał Stanisław Potockiemu 1732 r. Jan nabył jakąś część Łaźniewa od brata 1712 r., w którym był komornikiem granicznym warszawskim. W 1714 roku został burgrabią warszawskim. W 1712 r. zeznał zapis dożywocia z żoną, Konstancyą z Brańskich, która 2-o v. wyszła za Marcina Brochockiego 1721 r. Józef, cześnik 1758 r., podstoli czerski 1767 r., żył jeszcze 1793 r. Mikołaj, cześnik ciechanowski, zmarły 1717 r., z żony, Zofii z Janikowskich, pozostawił syna Adama, cześnika ciechanowskiego, który wspólnie z żoną, Joanną z Drogomirów, nabył 1723 r. dobra Putiatycze i Litewsko, w ziemi lwowskiej, od Sobieszczańskiego. Drugą żoną Adama była Franciszka Duninówna Borkowska, 2-o v. Szymonowa Żebrowska. Z pierwszej żony był syn Ignacy, z drugiej - Jan, Stanisław i Eleonora.
Jan udowodnił pochodzenie swoje szlacheckie w sądzie ziemskim lwowskim 1782 r. Ignacy i Jan sprzedali Putiatycze 1756 r. Józefowi Siemieńskiemu. Jana, z Katarzyny Mystkowskiej, syn Mateusz Jan, ur. 1774 r. w Porzycach (metr. w Komarnie z 1781 r.), ożeniony z Rozalią Woińską, pozostawił syna Kajetana Izydora, ur. 1803 r. (metr. w Dubience). Kajetana z Michaliny Kosińskiej synowie: Bruno i Marceli, z których Marceli wywiódł się ze szlachectwa w Królestwie 1850 r. (z Teki B. Rummla).
Andrzej, dziedzic połowy Siedlisk, przyznał 1732 r. dług Morsztynowej. Szymon, z Wielkiego Grzybowa, ma 1730 r. sprawę w Krakowie. Anna z Wielkiego Grzybowa, żona Aleksandra Trembeckiego 1740 r. (A. Krak.). Andrzej, komornik ziemski zawskrzyński 1785 r. i Maciej, żupnik ciechanowski 1768 r., a miecznik 1778 r. Ten ostatni otrzymał prawem kaduka 1776 r. Mokrsko i Wólkę-Kawęcińską, w powiecie chęcińskim.
Jakób i Ignacy spadek swój po Macieju, zmarłym za pruskich czasów, cedowali Balcerowi w Trybunale płockim.
Antoni, sędzia ziemiański w Płońsku 1807 r. Fabian mianowany pisarzem aktowym w Mławie 1807 r. Tekla, zamężna Prażmowska, 1833 r. w Radziemicach, w miechowskiem. Konstancya, ur. 1788 r., zmarła 1857 r., żona Dominika Ciecierskiego. Karol, syn Józefa, Grzegorz, syn Jakóba, Gabryel i Józef, synowie Andrzeja, Walenty, syn Antoniego, Faustyn i Karolina Świeżawska, dzieci Macieja, Michał, syn Stanisława, Leopold, syn Józefa i Teodor, syn Walentego, legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku.
Eugeniusz, dziedzic Słubic i innych, z żony, Pelagii z Grabskich, zmarłej 1902 r., pozostawił córki: N. Kleniewską, Eugenię Wędrychowską i Pelagię, i syna N., ożenionego z Aliną Morzkowską. Karol, Włodzimierz, Artur, Malwina i Zofia; dziedzice Górek w przemyskiem, około 1870 r.”
Grzybowscy herbu własnego: „GRZYBOWSKI” z Grzybowa - Kapuśnika w powiecie mławskim na północny wschód od Windyki. "Część tej wsi należała 1578 roku do Leonarda (Paw.). Ambrożego, właściciela tej wsi w połowie XVIII-go wieku potomek, Franciszek Michał, syn Pawła, legitymował się ze szlachectwa w Królestwie, w pierwszej połowie XIX-go wieku." (Za dr. M.J. Minakowski "Herbarz Polski".)
Miejscowość o takiej nazwie istnieje do dziś. Obok fotografia herbu. Według Paprockiego pochodzą z Bełzawic na Śląsku, którzy również pieczętowali się krzyżem z gwiazdami o sześciu graniach na każdym rogu, nad krzyżem księżyc nie pełny obiema rogami do góry zwrócony.
Bardzo wielu Grzybowskich mieszkało na wschodzie w ziemi lwowskiej i podolskiej oraz na Litwie. Nie znane są herby tych rodzin. Większość z nich to Grzybowscy, którzy wywędrowali z Polski centralnej do ziem polskich leżących na wschodzie i do ziem Wielkiego Księstwa Litewskiego(dzisiejsza Ukraina, Białoruś i Litwa). Adam Boniecki wymienia Grzybowskich na wschodzie nie podając jakim herbem się pieczętowali. Poniżej tekst na temat Grzybowskich żyjących na wschodnich terenach Rzeczypospolitej. {Na podstawie "HERBARZ POLSKI" autorstwa Marka Jerzego Minakowskiego.}
"Wojciech Grzybowski, syn Stanisława, 1443 r., Bartłomiej syn Mikołaja, 1453 r. Wojciech, syn Stanisława w 1484 r. na uniwersytecie krakowskim. Tomasz Grzybowski 1500 r. na sądach we Lwowie.
Stanisław, syn Mateusza, żonaty z Barbarą z Szumskich 1538 r. Bernard Grzybowski, Dominikanin w Łucku 1650 r. Jan i Jakób, synowie Wojciecha w 1597 r. Aleksander, Jerzy, Tomasz, Zofia i Anna, dzieci Aleksandra i Agnieszki z Rusowskich, pozwani 1678 r. przed Trybunał lubelski. Jakób i Stanisław, stronnicy Augusta III-go, głosowali za nim 1733 roku. Stanisław, syn Wawrzyńca i Barbary z Kleczyńskich, odstąpił 1791 roku schedę swoją po Pokrzywnickiej bratu Jakóbowi. Podpisali elekcye: Jana III-go - Piotr i Stanisław z ziemią wiską. Augusta II-go - Fabian z ziemią ciechanowską, Szymon z ziemią wiską, a Mikołaj z województwem ruskiem.
Zofia Grzybowska, żona Marcina Niewierskiego, kaznodziei kalwińskiego kopyskiego 1642 r. Michał, 1663 r. w niewoli w Moskwie. Marya Semenówna z Świrskich Grzybowska, wniosła 1670 roku manifest o spaleniu ksiąg ziemskich i grodzkich połockich. Jakób 1695 r. w orszańskiem. Tomasz, strażnik połocki 1739 r.
Szymek, ziemianin powiatu grodzieńskiego, ożeniony z Oleną Michałówną ks. Glińską, 1-o v. Wojszwitowiczową 1556 r. (Kniaź.).
Mikołaj, towarzysz roty husarskiej królewicza Konstantego 1698 r. Szymon wziął w zastaw 1764 roku dobra Lackie od Lubomirskich. Szymon, łowczy bełski 1784 r. Samuel w województwie kijowskiem, zapisał 1684 r. synowi swemu Adamowi część Krasnosiołki, a zięciom swoim, Mieleniewskiemu i Cieleckiemu, część Szczeniowa i Dawidówki. Jerzy; zastawny posiadacz dóbr Kamiennybród 1731 r.”
Tyle znalazłem na temat rodów Grzybowskich żyjących w I Rzeczypospolitej.
Osoby o tym nazwisku zamordowani przez Rosjan w Katyniu
Grzybowski Andrzej
Grzybowski Kazimierz
Grzybowski Kazimierz
Grzybowski Roman
Grzybowski Stefan
Grzybowski Władysław
Polski
